تعیین رضایت از زندگی در میان مصدومان مین و مهمات عمل‏نکرده زیر ۱۸ سال

مقدمه و هدف: ناتوانی‏های جسمی و روانی ناشی از مین و مهمات عمل‏نکرده روی میزان رضایت از زندگی قربانیان تأثیرگذار است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین میزان رضایت از زندگی در قربانیان زیر 18 سال مین و مهمات عمل‏نکرده بود. مواد و روش ها:به‏منظور جمع آوری اطلاعات از همه جانبازان زیر 18 سال که پس از جنگ عراق ضد ایران در استان های مرزی به‏وسیله مین یا مهمات عمل‏نکرده دچار آسیب شده‏بودند، دعوت‏شد تا در طرح نیازسنجی سلامت شرکت‏کنند (تعداد 78 نفر). از پرسش نامه میزان رضایت از زندگی برای ارزیابی وضعیت رضایت استفاده‏شد. به‏منظور تحلیل داده ها، نرم‏افزار آماری (version 15.0) spss به‏کارگرفته‏‏شد. نتایج:میانگین سنی افراد مورد مطالعه 16.11 انحراف معیار 1.9 سال به‏دست‏آمد. بیشتر قربانیان مین و مهمات عمل‏نکرده 85.9 درصد (67 نفر)، مذکر بودند؛ یک‏سوم قربانیان مین 37.2 درصد(29 نفر) در استان کردستان زندگی‏می کردند؛ حدود نیمی از قربانیان 47.4 درصد (37نفر)، تحصیلات متوسطه داشتند. میانگین درصد جانبازی15.8±41.34 بود. میانگین نمره رضایت از زندگی 15.55 با انحراف معیار7.6بود.بیشترین نمره، 35 و کمترین نمره، 5 بود. بیش از دوسوم قربانیان مین 54 نفر (69.3 درصد) از زندگی خود ناراضی بودند. نتایج آزمون‏های آماری نشان‏داد میان سه متغیر سن، درصد جانبازی ووجود نابینایی با رضایت از زندگی رابطه‏ای معنادار وجوددارد (0.05>p). نتیجه‏گیری: نتایج این پژوهش نشان‏داد که میزان رضایت از زندگی در قربانیان مین و مهمات عمل‏نکرده، پایین است؛ انجام مداخلات مناسب برای تشخیص سایر عوامل تأثیرگذار بر میزان رضایت از زندگی توصیه‏می‏شود.